Corona Blues

Er drijft een eiland op zee en
als ik heel hard zwem
kan ik misschien wel mee.
Dus zwom ik uit alle macht en
met mijn laatste greintje kracht
lig ik nu hijgend op het zand
van haar met palmen bezaaide strand.

Weg van alles en iedereen
dobberen wij nu getweeën heen.
Onder zon, sterren en maan
drijven wij overal ver vandaan.
Ver van ziektes, oorlog en geweld
is mijn eiland het enige dat nu telt.

Ik zie af en toe een vogel of wat vissen,
soms wat dolfijnen of hagedissen maar
wat ik mij echter zeer zou wensen
is zo nu en dan wat mensen
gewoon voor de gezelligheid
en dus van de sleur bevrijd
daar op die immens grote Pacific:
 mijn kleine eilandje en ik.

G. Ens, april 2020

 

******************************

Corona Blues There is an island floating at sea and when I swim very hard maybe I’ll be able to come along.

So I swam with all my might and with my last shred of strength I am now panting on the sand of her palm-studded beach.

Away from everything and everyone we are now bobbing around in tweets.

Under sun, stars and moon we drift far away from everywhere. Far from disease, war and violence my island is the only thing that matters now.

I occasionally see a bird or some fish, sometimes some dolphins or lizards but however, which I would very much like to see is every now and then some people just for fun and thus freed from the grind there on that immense Pacific: my little island and me.

G. Ens, April 2020