Door de wind werd zij gedragen
stroomde met rivieren mee
met de regen ruiste zij neer en
kwam golvend uit de zee

Met de stormen wervelde zij
in de woestijnen stoof haar zand
joeg de bladeren door de bossen
rende met de dieren op het land

Dwarrelend kwam zij door de vlokken
om dan weer in nevelen gehuld te gaan
zich in ijs weerspiegelend
deed zij ook de donder slaan

Door onze aderen stroomde zij
gaf ons een ziel en een verstand
overstelpte ons met gevoelens
smeedde een onbreekbare band

Maar barbaren die wij zijn
plunderden en beroofden haar
plukten haar volkomen kaal en
brachten onze toekomst in gevaar

Eenzaam en verlaten nu
zij die dit alles baarde
ontzield en bruut verkracht
onze lieve moeder Aarde

G. Ens, november 2014