Terwijl wij met zijn allen

duizelingwekkend snel

door de ruimte vallen

als een knikker in een spel

en ons zouden moeten laven

van onze wiegen tot onze graven

aan wat het leven biedt,

is het enige wat je hoort en ziet

steeds meer laarzen die stampen,

lichtzinnig door blote voeten gevuld,

die in ver afgelegen trainingskampen

 leren doden met engelengeduld

in naam van d’een of andere god

in de sporen treden van hun misleiders

kuddes vormen per religieus gebod

en wanen zich dan bevrijders.

Het vuur uit hun kalatschnikov

– hun harten koud als ijs –

vormt slechts de brandstof

voor een loodrijk paradijs.

G. Ens, juni/juli 2014