Als verdoofd volg ik de weg

het uitgesleten pad

door straten

nauwe stegen

de muren dicht opeen

geblakerd

met deuren en ramen

gapend als gaten

mijn vingers strijken

langs de stenen

de voegen 

en de spleten

als rimpels

van handen

nat van zweten

en van bloed

soms gelaten

wezenloos gedwee

of gedwongen

langs het pad naar benee

het noodlot tegemoet