Een wolkendek zwartzwanger van vocht
schuift over glooiende akkers en velden
ooit zwaar bevochten door helden en
nu slechts door wat toeristen bezocht
Een wind bulderend als kanonnen
maait nu genadeloos ‘t ranke koren neer
en niemand interesseert het heden zo zeer
wie die slag toen ooit heeft gewonnen
Wanneer de eerste regenvlagen
striemend de aarde doordrenken
zou men eigenlijk hen moeten herdenken
die hier hun laatste levenslicht zagen
Als her en der dan ook de bliksems inslaan
onlosmakelijk van hun daverende donderslagen
kan men zich soms werkelijk afvragen
of die dwaze oorlogen eeuwig door blijven gaan
G. Ens, januari 2014
Wah Ger dit gedicht vind ik echt subliem!