Golf na golf strandt

een verse boog in ’t zand en

tot schuimens toe

een stroom van gedachten

in mijn slapeloze nachten

Stukslaand op rotsen en klippen

staat het water mij nu tot de lippen en

tot in de diepste spleten

kolkend en draaiend

heftige onrust in mij zaaiend

Wadend door een brij van dromen

hoop ik tot dat vaste land te komen

waarop ik mij neer zal storten om

uiteindelijk rust te vinden en

mijn lichaam te ontbinden

G. Ens, november 2013