Het leven om vier voor drie is ronduit beroerd.

Het leven om drie voor drie voorspelt ook niet veel goeds.

Sowieso was het leven tussen twee en drie niet veel soeps.

Behalve een kleine opleving om twee uur zesentwintig,

is dit een uur dat de annalen in gaat als ‘wederom een verloren uur’.

Het is nog heel even doorbijten op twee voor drie en één voor drie.

Het hele uur biedt dan een kort moment van bezinning waarin

ik van harte hoop dat het komende uur iets meer te bieden heeft.

De vooruitzichten beloven helaas niet veel goeds.

 G.Ens,  Amsterdam, 26 augustus 2006 om 02.56 uur